W 1928 roku, w Brennej, która jest jedną z największych wsi w Polsce znajdowało się około 409 budynków, w tym wliczane są zabudowania gospodarcze. W głównej mierze surowcem użytym podczas budowy takiego obiektu było drzewo. Były to domy z bali, desek oraz stodoły wypełnione suchym sianem, zbożem oraz opałem na zimę w postaci drewna. Budynki takie kryte były gontem. Wyjątkami, które odbiegały od otaczającej rzeczywistości były obiekty instytucji publicznej z racji tego, że powstawały z cegieł. W tamtych czasach Brenna nie była wzbogacona w energię elektryczną dlatego w głównej mierze domy mieszkańców oświetlane były lampami naftowymi, świecami oraz szczypami ( sczypy – są to kawałki łupanego drewna głównie sosnowego, które wkładało się w ścianę nad piecem i podpalano. W ten sposób rozświetlano pomieszczenia budynków). Z tych przyczyn nie trudno było o pożar. Pojawiały się one często i gdy już wybuchały trawiły doszczętnie zabudowania i pozabawiały ludzi całego dorobku życia. Z inicjatywy ówczesnego wójta gminy Brenna Antoniego Madusiok, Proboszcza Parafii pod wezwaniem Św. Jana Chrzciciela Jana Skulima, nadleśniczego Feliksa Wieczorek, leśniczych w składzie Andrzej Kaszper, Jan Foldyna oraz grona nauczycieli, idąc tropem miejscowości ościennych, 10 maja 1928 roku zwołano walne zebranie założycielskie Ochotniczej Straży Pożarnej w Brennej. Zebranie to miało miejsce w Sali restauracyjnej Chrześcijańskiej Spółki Spożywczej, wzięło w nim udział 49 osób. W tym samym dniu uchwalono statut oraz powołano zarząd w składzie: Naczelnik jednostki Paweł Witoszek, Zastępca Naczelnika Karol Kisiała, Dowódca oddziału Karol Mach, Skarbnik Paweł Raszka, Magazynier Ludwik Moskała, Gospodarz Antoni Madusiok, Dowódca II Odziału Andrzej Kaszper oraz Mąż Zaufania Józef Gielata. Podczas trwającego w tym dniu zebrania ustalono również cele oraz priorytety do realizacji na najbliższy czas.
W 1928 roku, w Brennej, która jest jedną z największych wsi w Polsce znajdowało się około 409 budynków, w tym wliczane są zabudowania gospodarcze. W głównej mierze surowcem użytym podczas budowy takiego obiektu było drzewo. Były to domy z bali, desek oraz stodoły wypełnione suchym sianem, zbożem oraz opałem na zimę w postaci drewna. Budynki takie kryte były gontem. Wyjątkami, które odbiegały od otaczającej rzeczywistości były obiekty instytucji publicznej z racji tego, że powstawały z cegieł. W tamtych czasach Brenna nie była wzbogacona w energię elektryczną dlatego w głównej mierze domy mieszkańców oświetlane były lampami naftowymi, świecami oraz szczypami ( sczypy – są to kawałki łupanego drewna głównie sosnowego, które wkładało się w ścianę nad piecem i podpalano. W ten sposób rozświetlano pomieszczenia budynków). Z tych przyczyn nie trudno było o pożar. Pojawiały się one często i gdy już wybuchały trawiły doszczętnie zabudowania i pozabawiały ludzi całego dorobku życia. Z inicjatywy ówczesnego wójta gminy Brenna Antoniego Madusiok, Proboszcza Parafii pod wezwaniem Św. Jana Chrzciciela Jana Skulima, nadleśniczego Feliksa Wieczorek, leśniczych w składzie Andrzej Kaszper, Jan Foldyna oraz grona nauczycieli, idąc tropem miejscowości ościennych, 10 maja 1928 roku zwołano walne zebranie założycielskie Ochotniczej Straży Pożarnej w Brennej. Zebranie to miało miejsce w Sali restauracyjnej Chrześcijańskiej Spółki Spożywczej, wzięło w nim udział 49 osób. W tym samym dniu uchwalono statut oraz powołano zarząd w składzie: Naczelnik jednostki Paweł Witoszek, Zastępca Naczelnika Karol Kisiała, Dowódca oddziału Karol Mach, Skarbnik Paweł Raszka, Magazynier Ludwik Moskała, Gospodarz Antoni Madusiok, Dowódca II Odziału Andrzej Kaszper oraz Mąż Zaufania Józef Gielata. Podczas trwającego w tym dniu zebrania ustalono również cele oraz priorytety do realizacji na najbliższy czas.